Na odpowiedź Abrata (Andrzeja Abratowskiego historyka łucznictwa) przyjdzie pewnie czekac bardzo długo.
Tymczasem opracowałem możliwie pełną etymologię czterech podstawowych kształtów łuków tradycyjnych.
Oto najbogatsza etymologia angielska:
W zakresie "-curve" z odsieczą przybyła ornitologia i wykrzywione kształty dziobów, prawie tak jak ramiona łuku.
Dziub typu "recurve", czyli zakrzywiony do góry (inaczej niż zwykle):
Dziub typu "decurve" zakrzywiony normalnie:
Dziub orła też pasuje do kształtu decurve, ale nie wiem czy można go tak określic:
Oto etymologia klasyczna:
No i wreszcie diagram kształtów podstawowych z propozycją polskich terminów oraz ich etymologią:
Dodam, że podana typologia kształtów jest zgodna z piśmiennictwem zachodnim. Wyjaśnię tylko, że -curve (-krzywiony) odnosi się do końca ramion łuku, a -flex (-gięty) dotyczy okolic majdanu. Oczywiście nazwy te (-curve, -flex) językowo nie niosą informacji o miejscu wygięcia, ale taka jest konwencja. Natomiast zaproponowałem takie polskie przedimki, które w mojej ocenie najlepiej odzwierciedlają zarówno kierunek, jak i możliwie dobrze miejsce wygięcia.
Widzimy, że polszczyzna jest dostatecznie bogata, a "Polacy nie gęsi i swój język mają".